تا توهستی عشق غوغا می کند می روی غم در دلم جا می کند
آمدی در قلب من ، هرگز نرو نیست در قلبم بجز روَیای تو
مهربانی کردی ، دیگر قهر نه همزبانی کردی ، دیگر قهر نه
آمدی تا روح من سامان دهی بر ضمیر مرده من جان دهی
بعد تو ایمان من بر باد رفت دل به سوی هر چه باداباد رفت
من صدایت را شنیدم خوب بود مهربانی کردی برمن زود- زود-
آفتابی شد دلم تا آمدی بر دلم رنگ گل آبی زدی
روح را از من نگیر ای خوبتر ای تو از هرکس برم محبوبتر
دوستت می دارم وگفتن خطاست پس چگونه درد این عشقم دواست
کاش می شد تا روم تا آسمان دست در دستم شوی اندر نهان
من نگاهم بر جمالت دوختم سوختم از این نگاهم سوختم
خام شو من را بگیرم در بغل یا که دارم دوست گاهی لااقل
دل به تو بستن چرا باشد گناه دوست شوبا من نگیر ازمن نگاه
من ترا با آن چه هستی خواستم مهر را بر من نبستی خواستم
خوب می دانم نمی مانی برم ای تو ایمانم امیدم ، گوهرم
من حدیث عشق را آموختم تا که چشمم را به چشمت دوختم
در کنار من بمان بی تو کمم گر بمانی در کنارم محکمم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر